Rondje Wassenaarse Slag
Rondje Wassenaarse Slag is een afwisselende route door duinen en langs de zee vanaf de parkeerplaats aan de Wassenaarse Slag. Je loopt langs stuivende duinen, door natte duinvalleien, dennenbos en langs vennetjes. Vanaf hoge duintoppen heb je een prachtig uitzicht over Hollands Duin. In de begrazingsgebieden loop je de kans op een ontmoeting met Gallowayrunderen of Konikspaarden. Bij wandelknooppunt 18 kun je de route van 14 km inkorten, maar dan mis je wel Boerderij Meyendel. Terug loop je langs het strand. Bij harde wind uit het noorden kun je er ook voor kiezen om de route in omgekeerde richting te lopen. De wandeling gaat deels langs wandelknooppunten (23-24-!-27-22-21-18-!-18-23), maar wijkt er soms van af. Download het routekaartje op route.nl.
Vanaf knooppunt 23 bij de rotonde gaat de wandeling eerst een stukje naar het noorden over Berkheide. Je volgt hier grotendeels de wandelroute Dennerduin. Maar eerst heb je nog een mooi uitzicht op de zee. De dag waarop ik de wandeling maakte was de zee zo blauw als ik hem nog nooit had gezien.
Duinen worden gevormd door zand, wind en water. De zee duwt bij elke golf een klein beetje zand het strand op en de wind blaast de zandkorrels weer verder het land in. De oude duinen ontstonden zo al duizenden jaren geleden. Ze liggen landinwaarts, niet of nauwelijks meer herkenbaar als duin. De jonge duinen stammen uit de Middeleeuwen en vormen het huidige duingebied. Bij ruig weer en hoog water kan er zomaar weer een stuk in de zee verdwijnen. Door zand op het strand te spuiten wordt de natuur een handje geholpen bij de vorming van nieuwe duinen. Het is verleidelijk om tegen zo'n duin op te klimmen en lekker naar beneden te glijden. Maar daar zijn de duinen zo vlak aan zee te belangrijk voor. Vandaar de afzetting met prikkeldraad.
Bij het bosje met naaldbomen neem je het pad naar rechts. De warmte van de zon op deze zomerse februaridag is hoorbaar. De dennenappels knappen open. Het is een geknisper van jewelste.
Een stukje na het dennenbosje loop je verder over het laarzenpad. Laarzen had je dit keer niet nodig. Op deze bijna zomerse februaridag was het er droog en ook nog heel kaal. De duinen maken deel uit van het NatuurNetwerk Nederland. Er komen soorten voor als zandhagedis, roodborsttapuit, zandviooltje, blauwvleugelsprinkhaan en kleine parelmoervlinder. Die houden van kort gras en stuivende duinen. Zonder beheersmaatregelen groeien de duinen dicht door een overmaat aan stikstof veroorzaakt door industrie, vervoer en landbouw. Het laarzenpad gaat door een gebied waar Schotse Hooglanders de begroeiing in toom houden.
Bij de kruising van de weg naar de Wassenaarse Slag ter hoogte van hotel Duinzicht is het even zoeken naar routeknooppunt 27. Volg de oranje paaltjes aan de zeekant rond het grote ven Ganzenhoek tot knooppunt 21. Je kunt hier Gallowayrunderen en Konikpaarden tegenkomen. Het is dan ook voor je eigen veiligheid en dat van je medewandelaars dat honden hier aangelijnd moeten zijn. De grote grazers houden het gebied open zodat de typische duinflora en -fauna een kans heeft en duinen weer kunnen stuiven. Vroeger was dat het werk van de konijnen, maar die zijn door een virus sterk uitgedund. De duinen zijn er niet alleen voor de natuur. Ze beschermen al eeuwen het binnenland tegen de zee en ze worden gebruikt als waterwingebied.
Onderweg kom je langs veel kleine en grote vennen. Het zijn voor een belangrijk deel infiltratieplassen. Dunea pompt voorgezuiverd Maaswater in de duinen. Het duinzand zuivert het water van bacteriën en virussen zodat het na een paar maanden geschikt is als drinkwater. Zonder het inlaten van water zouden de duinen verdrogen. Natuur en waterwinning gaan hier goed samen. Dankzij het kunstmatig hoog gehouden grondwaterpeil zijn de duinvalleien nat en vochtig. In de zomer is het een feest van bijzondere bloemen. Dat zijn ideale omstandigheden voor libellen, vlinders en amfibieën.
Na het ommetje rond Ganzenhoek is het even een stuk lekker doorlopen. Het wandelpad loopt hier langs het fietspad door de duinen van Meijendel. Aan beide kanten van het pad liggen duinvennetjes. Vlak voor knooppunt 18 is een uitzichtpunt. De klim naar boven is zeker de moeite waard. Het is een mooie plek om watervogels te spotten.
Bij knooppunt 18 gaat de wandeling verder richting pannenkoekenboerderij Meyendel. De naam is afgeleid van het dal van de meidoorns. In het voorjaar kun je hier genieten van de witte bloesem en de zang van de nachtegaal. In het najaar smullen de trekvogels van de rode bessen. In het bezoekerscentrum de Tapuit naast het restaurant kun je alles te weten komen over de flora en fauna van dit afwisselende duinenlandschap. In februari is het er nog dor en kaal. De Drentse heideschapen moeten het doen met de dorre begroeiing. Ze staan nu achter een afrastering, maar schaapherder Judith Prins neemt ze regelmatig mee het gebied in. Kijk op de website van Dunea voor de data dat je met haar mee kan lopen.
Door de duinen gaat de wandeling via de Oude Slag bij routeknooppunt 18 richting zee. De natte vallei waar het pad langsloopt heet niet voor niets de Libellenvallei. In de zomer barst het hier van het leven. Er komen verschillende soorten libellen voor. Bij de strandopgang van Meijendel loop je in noordelijke richting over het strand naar het beginpunt van de route.
Tijdens de hele wandeling kon je de zee al in de verte horen ruisen. Hoe dichter bij de vloedlijn, hoe sterker het geluid van de branding wordt. Die eeuwige beweging van het water geeft rust. Het is altijd weer intrigerend om te zien hoe het water zijn weg vindt door het zand en steeds andere golfpatronen achterlaat. De drieteenzandlopertjes die heen en weer rennend langs de zee naar voedsel zoeken, maken je helemaal vrolijk. 'Verderop staat een hele groep' vertelt een tegemoetkomende strandganger enthousiast.
